Rozdział XVIII - Sami w domu xd

 

Francesca

Przesiedziałam jeszcze z moim Marcusiem trochę czasu, musieliśmy poczekać, aż wszyscy wybiorą się na stok. Z kuchni dochodził do nas zapach jajecznicy. Ja jednak nie zdążyłam zrobić nam jeszcze tego śniadania...
-Franuś, idę na dół, jestem głodny...
-Poczekaj, to też ci zrobię jajecznicę.
-Ale ja jestem teraz głodny!
-Poczekaj, zaraz ci zrobię tą jajecznicę!!
Tak z grubsza wyglądała nasza kłótnia. Gdy mój misio wszedł do kuchni, na widok jajecznicy padł na ziemię ze śmiechu. I kto tu zwariował!? Gdy się opanował, wstał, usiadł do stołu i zaczęliśmy jeść. Z dołu dobiegały nas odgłosu typu 'Diego! Oddawaj moje narty! (Violetta)' lub 'Naty, gdzie schowałaś moje gogle!? (Maxi)' . Z trudem powstrzymaliśmy się od ponownego wybuchnięcia śmiechem. Gdy odgłosy ucichły, a my zdecydowaliśmy, że możemy zejść na dół, Marco wpadła na pewien pomysł.
-Franuś, co powiesz na to, żebyśmy pochodzili i posprawdzali, jak tam w pokojach u naszych przyjaciół?
-Jak chcesz się bawić w perfekcyjną panią domu, nic nie stoi ci na przeszkodzie.
Marco udawał obrażonego, a gdy nie patrzałam, wymknął się z pokoju. No super, teraz będę musiał go wszędzie szukać... Najpierw weszłam do pokoju Naty i Maxi'ego, który był najbliżej nas. To co tam zobaczyłam, prawie doprowadziło mnie do śmiechu. Ich łóżko było, jakby to powiedzieć, podzielone na dwie strony, jak sam pokój. Strona Naty była czysta, a ubrania były poukładane. Natomiast w królestwie Maxi'ego wszystko leżało nieposkładane. Zabawny widok, nawet mój chłopak umie sprzątać! Tu go nie było, tak samo jak u Fede i Ludmi, Broadwey'a i Cami, Leny i Lary, Leona i Andresa. Tak, Lara i Lena chciały pokój razem, a chłopaki musieli się dostosować. Wreszcie otworzyłam drzwi do pokoju Diego i Violi. Hmmm, ładnie posprzątane. Nagle zauważyłam na półkach moje zdjęcia z czasów szkolnych. Chyba zapomniałam je pochować. Wzięłam je do ręki, a następnie schowałam do skrzyni. Zeszłam na dół i opadłam na kanapę. Nie miałam pomysły, gdzie szukać Marco. Pomyślałam, jest jeszcze jedno miejsce. Weszłam na samą górę, piętro wyżej, niż nasze pokoje. Otworzyłam drzwi, a tam na fotelu siedział nie kto inny, jak Marcuś oglądający moje zdjęcia. Zwinnym ruchem zabrałam mu zdjęcia.
-Marcuś, nie masz nic do roboty, tylko oglądasz moje zdjęcia? Nie chcesz się już bawić w perfekcyjną panią domu?
-A moja wina, że nie dałaś mi białej rękawiczki!? - Zapytał z oburzeniem.
-Masz, już masz. - Podałam mu pierwszą lepszą leżącą na szafie, a on schował ją do kieszeni.
Trzymając się za ręce, udaliśmy się do naszego pokoju, a ja wzięłam prysznic i przebrałam się w szlafrok.

Natalia

Gdy byliśmy na miejscu, znów rozdzieliliśmy się na grupy, tym razem pojechałam z  Maxim. Gadaliśmy, śmialiśmy się, cieszyliśmy się swoją obecnością. Oczywiście kilka razy go prześcignęłam:) Na lunch zjedliśmy tortillę, była przepyszna. Zastanawiałam się jak zareagowała Fran, jeśli weszła do naszego pokoju. Tak, wiem, góra śmiechu... Po jedzeniu chwilę jeszcze jeździliśmy, a ja wpadłam w zaspę śnieżną. Maxi 'uratował' mnie i czując się jak bohater, przez przypadek zjechał z górki tyłem. Diego udało się mu zrobić zdjęcie! Wrócimy do domu, od razu wrzucę to na facebooka...

Francesca

Gdy wróciłam z łazienki, zobaczyłam Marco wycierającego białą rękawiczką kurze na półkach.
-Ty tak na serio?
-No przecież mi kazałaś...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sorka, że taki krótki, ale brak mi weny...

Błagam, pomóżcie!

Natomiast zapraszam na bloga z one shotami,

pojawiła się pierwsza część mojego autorstwa

o Marcesce<333